Πλατεία - Δημαρχείο
Η Πλατεία Μιαούλη, μια από τις σπάνιες στην Ελλάδα πλατείες του 19ου αϊ., είναι σήμερα η καρδιά της πόλης, ο τόπος της βραδινής βόλτας, το αυτονόητο σημείο συνάντησης για κατοίκους και επισκέπτες.
Στο μεταξύ η έκταση είχε καλυφθεί από αλογόμυλους, καπηλειά και παραπήγματα, ενώ τον ελεύθερο χώρο καταλάμβαναν κάθε τόσο αυτοσχέδια θεάματα, όπως του Ιταλού θαυματοποιού Γιαμπατίστα (1845). Το 1853 ο Γερμανός Λαμπεργέρ έφτιαξε μάλιστα ένα ξύλινο αμφιθέατρο για να παρουσιάσει το οικογενειακό του τσίρκο. Τα κτίρια Που έδωσαν σιγά σιγά σχήμα ΣΤΗΝ Πλατεία άρχισαν να χτίζονται Βοήθεια In 1840-1850, με τις χαρακτηριστικές στοές που θεσμοθετήθηκαν από τον αρχικό σχεδιασμό της, κατά το πρότυπο των ευρωπαϊκών και κυρίως ιταλικών πόλεων. Η ανέγερση του Παντοπωλείου (1855) επέτρεψε τη συγκέντρωση των πωλητών τροφίμων σε περίκλειστο χώρο. Το 1860 αποπερατώθηκε μια πρώτη ισοπέδωση του εδάφους. Ακολούθησε το χτίσιμο της Λέσχης (1863), ενώ το 1868 το μεσαίο τμήμα της πλατείας απέκτησε λιθόστρωτο δάπεδο από μάρμαρα Τήνου.Το 1870 συμπληρώθηκε η πλακόστρωση των υπόλοιπων τμημάτων. Από το 1876, με τη θεμελίωση του Δημαρχείου, το σκηνικό της πλατείας αρχίζει να πλησιάζει τη σημερινή του μορφή. Γρήγορα η πλατεία έγινε ο τόπος συγκέντρωσης των κατοίκων με κάθε ευκαιρία.Τον Οκτώβριο 1862 πληροφορήθηκαν εδώ την έξωση του Όθωνα. Εδώ υποδέχτηκαν το 1912 τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ενώ το 1917 το πλήθος αποδοκίμαζε το βασιλιά Κωνσταντίνο. Εδώ το μεγάφωνο ανήγγειλε στις 8 Σεπτεμβρίου 1943 την υπογραφή ανακωχής μεταξύ Ιταλίας και Συμμάχων και ο κόσμος, Έλληνες και Ιταλοί μαζί, πρόλαβε να γιορτάσει το γεγονός για λίγο, ως την άφιξη των Γερμανών. Ένα χρόνο αργότερα (Σεπτ. 1944) η ανατολική πλευρά της πλατείας βομβαρδίστηκε. Αλλά τα Χριστούγεννα του 1944 προσφέρθηκε εδώ ένα ασυνήθιστο θέαμα από τον συμμαχικό στρατό: οι ονοδρομίες, με αναβάτες Άγγλους στρατιώτες. Σήμερα η πλατεία είναι πάντοτε το θέατρο των παρελάσεων και κάθε είδους εορταστικών εκδηλώσεων.
Τα ονόματα της πλατείας
Η αρχική ονομασία, «πλατεία Όθωνος», δόθηκε προς τιμή του πρώτου βασιλιά της Ελλάδας.Μετά την έξωση του Όθωνα, στις 15 Οκτωβρίου 1862, η μετονομασία σε «πλατεία Λεωτσάκου» τίμησε τον Νικόλαο Λεωτσάκο, ο οποίος στις 28 Φεβρουαρίου 1862 τέθηκε επικεφαλής της στρατιωτικής φρουράς της Ερμούπολης που επιχείρησε να απελευθερώσει τους πολιτικούς κρατούμενους στην Κύθνο.Στην αποτυχημένη εκείνη εκστρατεία, ο Ν. Λεωτσάκος σκοτώθηκε μαζί με τον αξιωματικό Μωραϊτίνη και τον φοιτητή Σκαρβέλη. Το όνομα του Μωραϊτίνη δόθηκε την ίδια εποχή στην κεντρική πλατεία των Ψαριανών. Η σημερινή ονομασία δόθηκε το 1889, όταν έγιναν τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του Ανδρέα Μιαούλη.Δημαρχείο
Ένα από τα μεγαλύτερα δημαρχεία της χώρας, έργο του Γερμανού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ, θεμελιώθηκε το 1876 και τα εγκαίνια έγιναν το 1898. Χτισμένο στον άξονα της οδού Ε. Βενιζέλου, είναι τριώροφο προς την πλατεία και, λόγω της υψομετρικής διαφοράς, διώροφο στον πίσω δρόμο.Οι μεγάλες όψεις, με έντονα τονισμένο το κεντρικό τμήμα, έχουν δυο μακριές πτέρυγες με πέντε κατακόρυφους άξονες παραθύρων η καθεμιά, χωρισμένους με παραστάδες, τα ακραία τμήματα τονίζονται με προεξοχή και πύργους στις τέσσερις γωνίες του κτιρίου. Οριζοντίως η όψη είναι οργανωμένη σε τέσσερις ζώνες με επάλληλους ρυθμούς.ο ισόγειο προς την πλατεία, με τα καταστήματα του, αποτελεί τη βάση και είναι χτισμένο από μαρμάρινη ισόδομη, απλή ή κοφωτή τοιχοποιία.
Ο πρώτος όροφος, όπου οδηγεί μνημειακή σκάλα πλάτους 15,5 μ., είναι τοσκανικού ρυθμού, ο δεύτερος, ιωνικού και οι πύργοι, οι οποίοι στα αρχικά σχέδια επρόκειτο να ενωθούν σε τρίτο όροφο στις τρεις πλευρές εκτός της πρόσοψης, είναι κορινθιάζοντος ρυθμού.
Το κεντρικό τμήμα, εξ ολοκλήρου μαρμάρινο, στέφεται με αέτωμα κάτω από το οποίο βρίσκεται η ιστορική επιγραφή της ανέγερσης: «Eρμού Δήμος τάδ' είσατο δημαρχούντος Δ. Βαφιαδάκη», δηλαδή, Ο Δήμος του Ερμού ανήγειρε αφιερωματικά (το κτίριο αυτό) Δημαρχούντος του Δ. Βαφιαδάκη. Το υπόλοιπο κτίριο είναι σοβατισμένο. Οι αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες είναι μαρμάρινες ή πήλινες, συνδυασμός συνηθισμένος στα κτίρια του Τσίλλερ. Ενδιαφέρον έχουν τα ξύλινα κουφώματα των καταστημάτων του ισογείου και του προπύλου.Από το κεντρικό πρόπυλο μπαίνουμε στον προθάλαμο με τους τοσκανικούς ραβδωτούς κίονες και τη μνημειακή μονό-πακτη κρεμαστή σκάλα, πλάτους 1,95 μ., που οδηγεί στον όροφο. Στον άξονα, αριστερά από τη σκάλα, η προτομή του Δ. Βαφιαδάκη. Το κλιμακοστάσιο στεγάζεται με γυάλινη οροφή. Δεξιά και αριστερά, τα δύο περιστύλια περιβάλλονται, και στους δύο ορόφους, από τοξοστοιχίες με πεσσούς και στεγάζονται με σιδερένια δίκλινη γυάλινη στέγη. Στην κατασκευή των πεσσών έχουν χρησιμοποιηθεί, σε μερικά σημεία, εντυπωσιακά ογκώδεις μαρμαρόπετρες. Γύρω από τα περιστύλια διατάσσονται διπλές σειρές αιθουσών η εσωτερική φωτίζεται από τα περιστύλια. Οι στοές τους στεγάζονται με κυλινδρικούς θόλους και σταυροθόλια στις γωνίες, ενώ στα υπόλοιπα τμήματα του κτιρίου χρησιμοποιήθηκαν σιδηροδοκοί, που γεφυρώνονται με χαμηλά τόξα.
Στον όροφο, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η αίθουσα συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου. Στον προθάλαμο υπάρχουν οι προσωπογραφίες των Δημάρχων. Στην αίθουσα, ελαιογραφίες του βασιλιά Γεωργίου Α' (1864-1912) και της βασίλισσας Όλγας, έργα του Έλληνα ζωγράφου Σπ. Προσαλέντη.Το οικόπεδο του Δημαρχείου, 2.800 τ.μ. συνολικά, αγοράστηκε μόλις το 1858. Πολλοί μηχανικοί (Α. Γεωργαντάς, Α. Ζηνόπουλος, Vaugarni) ανέλαβαν κατά καιρούς τον σχεδιασμό του κτιρίου, αλλά η οικοδόμηση καθυστερούσε.
Το 1871 ο Δήμος ανέθεσε τελικά την εκπόνηση του σχεδίου στον διάσημο Γερμανό αρχιτέκτονα Ε. Τσίλλερ. Από όλες τις προτάσεις του Τσίλλερ -τα πρώτα σχέδια του φυλάσσονται στα Αρχεία Νομού Κυκλάδων-, είναι φανερό ότι εξαρχής προγραμματιζόταν η ανέγερση ενός μεγάλου συγκροτήματος με σκοπό τη συστέγαση και άλλων δημοσίων υπηρεσιών, που ξεπερνούσε τις οικονομικές δυνατότητες του Δήμου. Φαίνεται πως το μεγαλόπρεπο κτίριο ήταν ζήτημα κύρους για την πόλη αλλά και τόνωσης του ηθικού των κατοίκων της, σε μια εποχή που η εμπορική παρακμή ήταν κιόλας αισθητή. Ο Δ. Βαφιαδιάκης υποστήριξε σθεναρά την ιδέα αυτή.Η εκτέλεση του έργου διευκολύνθηκε από την οργάνωση της τεχνικής υπηρεσίας του Δήμου, η οποία από το 1867 είχε αποκτήσει ως μόνιμους υπαλλήλους τον Ιωάννη Χρ. Βλυσίδη και τον Δημήτριο Ελευθεριάδη.
Η θεμελίωση του Δημαρχείου έγινε πανηγυρικά τον Ιανουάριο του 1876 με την παρουσία του Τσίλλερ και των αρχών της πόλης. Πολύ σύντομα, από τον τοπικό τύπο θα εκφραστούν αντιρρήσεις για τις μεγάλες δαπάνες κατασκευής και το δημοτικό συμβούλιο θα προτείνει μεταρρύθμιση ή διακοπή της οικοδομής. Ο Δ. Βαφιαδάκης κέρδισε όμως τις δημοτικές εκλογές του 1879 και το έργο συνεχίστηκε. Οι Ι. Βλυσίδης και Δ. Ελευθεριάδης πρότειναν κατά καιρούς πιο οικονομικές λύσεις και με τη σύμφωνη γνώμη του Τσίλλερ έγιναν οι κατάλληλες μετατροπές του σχεδίου. Παρ' όλα αυτά, ο Δήμος χρειάστηκε να καταφύγει σε υπέρογκο δανεισμό, και τα οικονομικά του δεν μπόρεσαν να συνέλθουν από αυτή την επιβάρυνση: το δημαρχιακό μέγαρο στοίχισε 1.300.000δρχ.
Οι επιμέρους εργασίες ανατέθηκαν τμηματικά σε διαφορετικούς εργολάβους, όπως οι Νικ. Δ.Ιερώνυμος (θεμελίωση), Πέτρος Ν.Βάμβακας και Μηνάς Οικονόμου (τοιχοδομίες). Λεοντής Γεωργίου και Γεώργιος Ψαρρός (μάρμαρα), Χ' Γ.Γρέκας (ξολοκατασκευές: χρησιμοποιήθηκε ξυλεία Τεργέστης «εκ των ολοτομείων Stiria»), και ο μηχανουργός Στ.Μπαρμπέτας (τοποθέτηση σιδηράς στέγης και κατασκευή χυτοσιδήρων κιγκλιδωμάτων). Το 1998 ξεκίνησε η ανακαινίση του κτηρίου με την ολοκλήρωση της οποίας ανακατασκευάστηκαν οι υαλοσκεπείς στέγες και η οροφή του κλιμακοστασίου, ενώ με βάση πρωτότυπα σχέδια του Τσίλλερ που δεν είχαν εκτελεστεί, πραγματοποιήθηκε ζωγραφικός διάκοσμος από τη ζωγράφο Άννα Βασιλάκη. Παλαιότερες οροφογραφίες υπάρχουν μόνο στο αριστερό κατάστημα του ισογείου.
Εκτός από τις δημοτικές υπηρεσίες, στο δημαρχείο στεγάζονται και τα δικαστήρια, το Υποθηκοφυλακείο, το Αρχαιολογικό Μουσείο και άλλοι δημόσιοι φορείς (δικηγορικός σόλλογος κ.ά.). Η χρησιμοποίηση σιδηροδοκών αντί για τις ξύλινες που προβλέπονταν αρχικά, μια σημαντική κατασκευαστική καινοτομία, οφείλεται στην επιμονή του Δ.Βαφιαδάκη, που επέβαλε το 1883 την παραγγελία τους απευθείας από γερμανικό οίκο χωρίς δημοπρασία.
Το κτίριο ολοκληρώθηκε το 1889 και το Δημαρχείο μεταφέρθηκε εκεί το 1891 οι εργασίες στο εσωτερικό όμως συνεχίστηκαν για μερικά χρόνια ακόμη, με την επιστασία του Ιωάννη Ν. Κοομέλη, μηχανικού και καθηγητή Οικοδομικής στο Πολυτεχνείο στα 1878-82.
Πήγη:ΔΗΜΟΣ ΣΥΡΟΥ-ΕΡΜΟΥΠΟΛΗΣ
Στο μεταξύ η έκταση είχε καλυφθεί από αλογόμυλους, καπηλειά και παραπήγματα, ενώ τον ελεύθερο χώρο καταλάμβαναν κάθε τόσο αυτοσχέδια θεάματα, όπως του Ιταλού θαυματοποιού Γιαμπατίστα (1845). Το 1853 ο Γερμανός Λαμπεργέρ έφτιαξε μάλιστα ένα ξύλινο αμφιθέατρο για να παρουσιάσει το οικογενειακό του τσίρκο. Τα κτίρια Που έδωσαν σιγά σιγά σχήμα ΣΤΗΝ Πλατεία άρχισαν να χτίζονται Βοήθεια In 1840-1850, με τις χαρακτηριστικές στοές που θεσμοθετήθηκαν από τον αρχικό σχεδιασμό της, κατά το πρότυπο των ευρωπαϊκών και κυρίως ιταλικών πόλεων. Η ανέγερση του Παντοπωλείου (1855) επέτρεψε τη συγκέντρωση των πωλητών τροφίμων σε περίκλειστο χώρο. Το 1860 αποπερατώθηκε μια πρώτη ισοπέδωση του εδάφους. Ακολούθησε το χτίσιμο της Λέσχης (1863), ενώ το 1868 το μεσαίο τμήμα της πλατείας απέκτησε λιθόστρωτο δάπεδο από μάρμαρα Τήνου.Το 1870 συμπληρώθηκε η πλακόστρωση των υπόλοιπων τμημάτων. Από το 1876, με τη θεμελίωση του Δημαρχείου, το σκηνικό της πλατείας αρχίζει να πλησιάζει τη σημερινή του μορφή. Γρήγορα η πλατεία έγινε ο τόπος συγκέντρωσης των κατοίκων με κάθε ευκαιρία.Τον Οκτώβριο 1862 πληροφορήθηκαν εδώ την έξωση του Όθωνα. Εδώ υποδέχτηκαν το 1912 τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ενώ το 1917 το πλήθος αποδοκίμαζε το βασιλιά Κωνσταντίνο. Εδώ το μεγάφωνο ανήγγειλε στις 8 Σεπτεμβρίου 1943 την υπογραφή ανακωχής μεταξύ Ιταλίας και Συμμάχων και ο κόσμος, Έλληνες και Ιταλοί μαζί, πρόλαβε να γιορτάσει το γεγονός για λίγο, ως την άφιξη των Γερμανών. Ένα χρόνο αργότερα (Σεπτ. 1944) η ανατολική πλευρά της πλατείας βομβαρδίστηκε. Αλλά τα Χριστούγεννα του 1944 προσφέρθηκε εδώ ένα ασυνήθιστο θέαμα από τον συμμαχικό στρατό: οι ονοδρομίες, με αναβάτες Άγγλους στρατιώτες. Σήμερα η πλατεία είναι πάντοτε το θέατρο των παρελάσεων και κάθε είδους εορταστικών εκδηλώσεων.
Τα ονόματα της πλατείας
Η αρχική ονομασία, «πλατεία Όθωνος», δόθηκε προς τιμή του πρώτου βασιλιά της Ελλάδας.Μετά την έξωση του Όθωνα, στις 15 Οκτωβρίου 1862, η μετονομασία σε «πλατεία Λεωτσάκου» τίμησε τον Νικόλαο Λεωτσάκο, ο οποίος στις 28 Φεβρουαρίου 1862 τέθηκε επικεφαλής της στρατιωτικής φρουράς της Ερμούπολης που επιχείρησε να απελευθερώσει τους πολιτικούς κρατούμενους στην Κύθνο.Στην αποτυχημένη εκείνη εκστρατεία, ο Ν. Λεωτσάκος σκοτώθηκε μαζί με τον αξιωματικό Μωραϊτίνη και τον φοιτητή Σκαρβέλη. Το όνομα του Μωραϊτίνη δόθηκε την ίδια εποχή στην κεντρική πλατεία των Ψαριανών. Η σημερινή ονομασία δόθηκε το 1889, όταν έγιναν τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του Ανδρέα Μιαούλη.Δημαρχείο
Ένα από τα μεγαλύτερα δημαρχεία της χώρας, έργο του Γερμανού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ, θεμελιώθηκε το 1876 και τα εγκαίνια έγιναν το 1898. Χτισμένο στον άξονα της οδού Ε. Βενιζέλου, είναι τριώροφο προς την πλατεία και, λόγω της υψομετρικής διαφοράς, διώροφο στον πίσω δρόμο.Οι μεγάλες όψεις, με έντονα τονισμένο το κεντρικό τμήμα, έχουν δυο μακριές πτέρυγες με πέντε κατακόρυφους άξονες παραθύρων η καθεμιά, χωρισμένους με παραστάδες, τα ακραία τμήματα τονίζονται με προεξοχή και πύργους στις τέσσερις γωνίες του κτιρίου. Οριζοντίως η όψη είναι οργανωμένη σε τέσσερις ζώνες με επάλληλους ρυθμούς.ο ισόγειο προς την πλατεία, με τα καταστήματα του, αποτελεί τη βάση και είναι χτισμένο από μαρμάρινη ισόδομη, απλή ή κοφωτή τοιχοποιία.
Ο πρώτος όροφος, όπου οδηγεί μνημειακή σκάλα πλάτους 15,5 μ., είναι τοσκανικού ρυθμού, ο δεύτερος, ιωνικού και οι πύργοι, οι οποίοι στα αρχικά σχέδια επρόκειτο να ενωθούν σε τρίτο όροφο στις τρεις πλευρές εκτός της πρόσοψης, είναι κορινθιάζοντος ρυθμού.
Το κεντρικό τμήμα, εξ ολοκλήρου μαρμάρινο, στέφεται με αέτωμα κάτω από το οποίο βρίσκεται η ιστορική επιγραφή της ανέγερσης: «Eρμού Δήμος τάδ' είσατο δημαρχούντος Δ. Βαφιαδάκη», δηλαδή, Ο Δήμος του Ερμού ανήγειρε αφιερωματικά (το κτίριο αυτό) Δημαρχούντος του Δ. Βαφιαδάκη. Το υπόλοιπο κτίριο είναι σοβατισμένο. Οι αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες είναι μαρμάρινες ή πήλινες, συνδυασμός συνηθισμένος στα κτίρια του Τσίλλερ. Ενδιαφέρον έχουν τα ξύλινα κουφώματα των καταστημάτων του ισογείου και του προπύλου.Από το κεντρικό πρόπυλο μπαίνουμε στον προθάλαμο με τους τοσκανικούς ραβδωτούς κίονες και τη μνημειακή μονό-πακτη κρεμαστή σκάλα, πλάτους 1,95 μ., που οδηγεί στον όροφο. Στον άξονα, αριστερά από τη σκάλα, η προτομή του Δ. Βαφιαδάκη. Το κλιμακοστάσιο στεγάζεται με γυάλινη οροφή. Δεξιά και αριστερά, τα δύο περιστύλια περιβάλλονται, και στους δύο ορόφους, από τοξοστοιχίες με πεσσούς και στεγάζονται με σιδερένια δίκλινη γυάλινη στέγη. Στην κατασκευή των πεσσών έχουν χρησιμοποιηθεί, σε μερικά σημεία, εντυπωσιακά ογκώδεις μαρμαρόπετρες. Γύρω από τα περιστύλια διατάσσονται διπλές σειρές αιθουσών η εσωτερική φωτίζεται από τα περιστύλια. Οι στοές τους στεγάζονται με κυλινδρικούς θόλους και σταυροθόλια στις γωνίες, ενώ στα υπόλοιπα τμήματα του κτιρίου χρησιμοποιήθηκαν σιδηροδοκοί, που γεφυρώνονται με χαμηλά τόξα.
Στον όροφο, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η αίθουσα συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου. Στον προθάλαμο υπάρχουν οι προσωπογραφίες των Δημάρχων. Στην αίθουσα, ελαιογραφίες του βασιλιά Γεωργίου Α' (1864-1912) και της βασίλισσας Όλγας, έργα του Έλληνα ζωγράφου Σπ. Προσαλέντη.Το οικόπεδο του Δημαρχείου, 2.800 τ.μ. συνολικά, αγοράστηκε μόλις το 1858. Πολλοί μηχανικοί (Α. Γεωργαντάς, Α. Ζηνόπουλος, Vaugarni) ανέλαβαν κατά καιρούς τον σχεδιασμό του κτιρίου, αλλά η οικοδόμηση καθυστερούσε.
Το 1871 ο Δήμος ανέθεσε τελικά την εκπόνηση του σχεδίου στον διάσημο Γερμανό αρχιτέκτονα Ε. Τσίλλερ. Από όλες τις προτάσεις του Τσίλλερ -τα πρώτα σχέδια του φυλάσσονται στα Αρχεία Νομού Κυκλάδων-, είναι φανερό ότι εξαρχής προγραμματιζόταν η ανέγερση ενός μεγάλου συγκροτήματος με σκοπό τη συστέγαση και άλλων δημοσίων υπηρεσιών, που ξεπερνούσε τις οικονομικές δυνατότητες του Δήμου. Φαίνεται πως το μεγαλόπρεπο κτίριο ήταν ζήτημα κύρους για την πόλη αλλά και τόνωσης του ηθικού των κατοίκων της, σε μια εποχή που η εμπορική παρακμή ήταν κιόλας αισθητή. Ο Δ. Βαφιαδιάκης υποστήριξε σθεναρά την ιδέα αυτή.Η εκτέλεση του έργου διευκολύνθηκε από την οργάνωση της τεχνικής υπηρεσίας του Δήμου, η οποία από το 1867 είχε αποκτήσει ως μόνιμους υπαλλήλους τον Ιωάννη Χρ. Βλυσίδη και τον Δημήτριο Ελευθεριάδη.
Η θεμελίωση του Δημαρχείου έγινε πανηγυρικά τον Ιανουάριο του 1876 με την παρουσία του Τσίλλερ και των αρχών της πόλης. Πολύ σύντομα, από τον τοπικό τύπο θα εκφραστούν αντιρρήσεις για τις μεγάλες δαπάνες κατασκευής και το δημοτικό συμβούλιο θα προτείνει μεταρρύθμιση ή διακοπή της οικοδομής. Ο Δ. Βαφιαδάκης κέρδισε όμως τις δημοτικές εκλογές του 1879 και το έργο συνεχίστηκε. Οι Ι. Βλυσίδης και Δ. Ελευθεριάδης πρότειναν κατά καιρούς πιο οικονομικές λύσεις και με τη σύμφωνη γνώμη του Τσίλλερ έγιναν οι κατάλληλες μετατροπές του σχεδίου. Παρ' όλα αυτά, ο Δήμος χρειάστηκε να καταφύγει σε υπέρογκο δανεισμό, και τα οικονομικά του δεν μπόρεσαν να συνέλθουν από αυτή την επιβάρυνση: το δημαρχιακό μέγαρο στοίχισε 1.300.000δρχ.
Οι επιμέρους εργασίες ανατέθηκαν τμηματικά σε διαφορετικούς εργολάβους, όπως οι Νικ. Δ.Ιερώνυμος (θεμελίωση), Πέτρος Ν.Βάμβακας και Μηνάς Οικονόμου (τοιχοδομίες). Λεοντής Γεωργίου και Γεώργιος Ψαρρός (μάρμαρα), Χ' Γ.Γρέκας (ξολοκατασκευές: χρησιμοποιήθηκε ξυλεία Τεργέστης «εκ των ολοτομείων Stiria»), και ο μηχανουργός Στ.Μπαρμπέτας (τοποθέτηση σιδηράς στέγης και κατασκευή χυτοσιδήρων κιγκλιδωμάτων). Το 1998 ξεκίνησε η ανακαινίση του κτηρίου με την ολοκλήρωση της οποίας ανακατασκευάστηκαν οι υαλοσκεπείς στέγες και η οροφή του κλιμακοστασίου, ενώ με βάση πρωτότυπα σχέδια του Τσίλλερ που δεν είχαν εκτελεστεί, πραγματοποιήθηκε ζωγραφικός διάκοσμος από τη ζωγράφο Άννα Βασιλάκη. Παλαιότερες οροφογραφίες υπάρχουν μόνο στο αριστερό κατάστημα του ισογείου.
Εκτός από τις δημοτικές υπηρεσίες, στο δημαρχείο στεγάζονται και τα δικαστήρια, το Υποθηκοφυλακείο, το Αρχαιολογικό Μουσείο και άλλοι δημόσιοι φορείς (δικηγορικός σόλλογος κ.ά.). Η χρησιμοποίηση σιδηροδοκών αντί για τις ξύλινες που προβλέπονταν αρχικά, μια σημαντική κατασκευαστική καινοτομία, οφείλεται στην επιμονή του Δ.Βαφιαδάκη, που επέβαλε το 1883 την παραγγελία τους απευθείας από γερμανικό οίκο χωρίς δημοπρασία.
Το κτίριο ολοκληρώθηκε το 1889 και το Δημαρχείο μεταφέρθηκε εκεί το 1891 οι εργασίες στο εσωτερικό όμως συνεχίστηκαν για μερικά χρόνια ακόμη, με την επιστασία του Ιωάννη Ν. Κοομέλη, μηχανικού και καθηγητή Οικοδομικής στο Πολυτεχνείο στα 1878-82.
Πήγη:ΔΗΜΟΣ ΣΥΡΟΥ-ΕΡΜΟΥΠΟΛΗΣ
Δημοτικό Θέατρο «Απόλλων»
Το έμβλημα της πολιτιστικής ανάπτυξης της Ερμούπολης χτίστηκε στα 1862-64 με σχέδια του αρχιτέκτονα της Λέσχης, Ρ. Sampo, και με κάλυψη της δαπάνης από την ίδια μετοχική εταιρεία, υπό την ευθύνη του Δήμου. Το διώροφο κτίριο είναι απλό, με χαμηλή μαρμάρινη βάση και σοβατισμένες όψεις. Οι όροφοι χωρίζονται με ταινία από πωρόλιθο και έχουν στέψη με φαρδύ γείσο σε γεισίποδες.
Στο κεντρικό τμήμα της κύριας όψης, ολόκληρο από μάρμαρο, τονίζεται έντονα ο κατακόρυφος άξονας με τέσσερις παραστάδες σε όλο το ύψος, που φέρουν επιστήλιο. Ενιαίο γείσο σε όλο το κτίριο, τοξωτά ανοίγματα στο ισόγειο και ορθογωνικά στον όροφο. Περισσή αίγλη και θαυμασμό προσέδωσε στο θέατρο η ευρωπαϊκών προδιαγραφών διάταξη του εσωτερικού χώρου του, με την πλατεία, χώρο για την ορχήστρα μπροστά στη σκηνή, τρεις σειρές ξύλινων θεωρείων και υπερώο.
H σκηνή (πλάτους μπούκα 9μ., βάθους 10μ.) ήταν αρκετά περιορισμένη για τις απαιτήσεις του ευρωπαϊκού λυρικού θεάτρου, τηρούσε όμως τις αναλογίες της ιταλικής παράδοσης στα θέατρα αυτά. ευρέως διαδεδομένη τοπική αντίληψη, ότι ο «Απόλλων» αποτελεί μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνου, είναι κάπως μονομερής. Πράγματι η αρχιτεκτονική του έχει επηρεαστεί από ιταλικά πρότυπα, όμως ως προς τη διαρρύθμιση της αίθουσας και τη διπλή αψίδα του προσκηνίου με τις γιγαντιαίες κορινθιακού ρυθμού παραστάδες, ο «Απόλλων» σχετίζεται με τέσσερα τουλάχιστον ιταλικά πρότυπα, τη Σκάλα του Μιλάνου (1776), το ανακαινισμένο θέατρο (1816) San Carlo της Νάπολης, το ακαδημαϊκό θέατρο στο Castelfranco (1745) και τέλος το Teatro della Pergola της Φλωρεντίας (1755). Αντίθετα η στήριξη της θολωτής οροφής φαίνεται να ακολουθεί το γαλλικό σύστημα του 19ου αι.
Η ανέγερση μιας μόνιμης στέγης για το θέατρο, που από το 1828 περιπλανιόταν στις ξύλινες αποθήκες, στις λέσχες και τα καφενεία, έγινε δεχτή με ανακούφιση από το θεατρόφιλο κοινό. Ανεξάρτητα όμως από την αρχιτεκτονική του ποιότητα, το κτίριο δεν χαρακτηριζόταν για τη στερεότητά του. Το 1874 κιόλας χρειάστηκε γενική επισκευή, νέες επισκευές ακολούθησαν στα 1881, 1890 (καθίσματα και σκηνή) και 1896 (γενική).
Ο διάκοσμος των θεωρείων ήταν απλός, με ανοιχτό χρώμα και πλαίσια με ανάγλυφη ροζέτα στο κέντρο και επίχρυσα φυτικά κοσμήματα στις γωνίες. Τα καθίσματα, οι κουπαστές και οι κουρτίνες των θεωρείων ήταν βελούδινες. Γύρω από το πολύφωτο της οροφής υπήρχε οροφογραφία με παραστάσεις ποιητών και μουσικοσυνθετών. ο θέατρο κρίθηκε ακατάλληλο για λειτουργία κατά τη δεκαετία του 1950, ενώ το 1959 αποφασίστηκε από τον Δήμο η ανακαίνισή του. Η γενική επισκευή του άρχισε τελικά το 1970 και προκάλεσε μεγάλη αλλοίωση στο εσωτερικό του. Τα ξύλινα θεωρεία αντικαταστάθηκαν με μπαλκόνια από μπετόν. ήμερα έχει ολοκληρωθεί το έργο της πλήρης αποκατάστασης του θεάτρου όσο το δυνατόν πιστότερη προς την αρχική μορφή του. Σημαντική υπήρξε η δράση των συλλόγων «Θεατρικός Εκπολιτιστικός Όμιλος Σύρου ο Απόλλων» (ιδρύθηκε το 1977) και «Καλλιτεχνικός Όμιλος ο Σουρής» (1978), που έδιναν παραστάσεις στο τσιμεντένιο θέατρο για να κινήσουν το ενδιαφέρον του κοινού. Η πρώτη φάση της ανακαίνισης, με χρηματοδότηση από το κράτος και την ΕΟΚ, ολοκληρώθηκε το 1991. Το θέατρο επαναλειτούργησε για πρώτη φορά μετά από 40 χρόνια περίπου, με την Δ' Συνάντηση Ερασιτεχνικών θιάσων Αιγαίου (29 Οκτ. έως 8 Νοεμ. 1991) στην οποία πήρε μέρος o Πολιτιστικός Σύλλογος Άνω Σύρου. Τις νέες οροφογραφίες φιλοτέχνησε το 1998 0 Δημήτρης Φόρτσας. Η λειτουργία του Δημοτικού θεάτρου που ονομάστηκε "ΑΠΟΛΛΩΝ" με την παρουσία του Μιχ. Σαλβάγου, άρχισε στις 20 Απριλίου 1864, με το Ριγκολέτο του VΕRDΙ, (εφ. Χρηματιστηρίον αρ. 75/29-4-1864), από έρευνα του ιστορικού κ. Χρήστου Λούκου (μετά από δοθέντα στοιχεία του κ. Αντώνη Μαρκουλή) και όχι τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου όπως γράφεται στην Ιστορία του Νεοελληνικού θεάτρου Ν. Λάσκαρη και στο βιβλίο Ερμούπολη.
Μεταξύ των παραστάσεων που εδόθησαν ήταν ή Ευνοουμένη (FAVORITA) ή Τραβιάτα (VERDI) κ.α.
Τον Απρίλιο του 1866 το θέατρο δίδεται σε ελληνικό θίασο την Ελληνική Δραματική Εταιρία που με επιστολή του στης 22 Φεβρουαρίου 1866 ο Ραγκαβής (ως πρόεδρος της επί του Εθνικού θεάτρου επιτροπής) έχει συστήσει στην επιτροπή Δημοτικού θεάτρου ΑΠΟΛΛΩΝ. Παρά το γεγονός ότι έχει ήδη αρχίσει να διαφαίνεται η οικονομική πτώση της Ερμούπολης, η οποία εκδηλώθηκε τα μετέπειτα χρόνια εντονότερη, δεν εμποδίζει κάθε θεατρική περίοδο να δίδονται παραστάσεις από Ιταλικούς μελοδραματικούς αλλά κα Ελληνικούς θιάσους όπερας, οπερέτας, πρόζας και επιθεώρησης (γύρω στο 1900).
ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΘΕΑΤΡΟΝ Απρίλιος 1868Μεταξύ των ηθοποιών:
Σπύρος και Διον. Ταβουλάρης, Σοφία Ταβουλάρη.
Έργα:
Μήδεια - Λουκρητία Βοργία - Βαβυλωνία - Χαρτοπαίκτης - Άμλετ - Άλωσις Ψαρρών και άλλα.Περίοδος 1870 (10 Οκτωβρίου) θίασος υπό την διεύθυνση Δ. ΑλεξιάδηΠερίοδος 1871 (13 Νοεμβρίου) Ιταλικό μελόδραμαΠερίοδος 1879 – 1880 Ιταλικός Μελοδραματικός ΘίασοςΣυμμετέχουν Αυριλία Κατανέο – Ανίτα Κατανέο – Ευγένιος Καστάνια ένα από τα πολλά μελοδράματα TRAVIATA (Βέρντι) κ.α.1888 – 1889 ΙΤΑΛΙΚΟΣ ΜΕΛΟΔΡΑΜΑΤΙΚΟΣ ΘΙΑΣΟΣ(εργολαβία ΒΟΛΟΝΟΠΟΥΛΟΥ – ΔΕΡΤΖΟΡΤΖΙΟΥ ΛΥΜΠΕΡΙΟΥ) ΡΙΓΚΟΛΕΤΤΟ – ΦΑΒΟΡΙΤΑ και άλλα1892 – 1893 ΕΡΓΟΛΑΒΙΑ ΓΟΥΕΡΜΑΝΑ4 Δεκεμβρίου 1892 μεταξύ άλλων CAVALERIA RUSTIKANA – Μασκάνι4 Μαρτίου 1901 Θίασος Αικατερίνη Βερώνη έργα: Η Φαιδώρα SARDU6 Μαρτίου 1901 Η τιμή ΣΟΥΔΕΡΜΑΝ"Φαινόμενα και πράγματα" 3 πράξεις (ΜΙΧ. ΖΩΡΑ) κωμωδία5 Μαρτίου1902 ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΔΡΑΜΑΤΙΚΟΣ ΘΙΑΣΟΣ ΠΡΟΟΔΟΣΣ’ αυτόν συμμετέχει και η Μαρίκα Κοτοπούλη.
Μερικά από τα έργα που έπαιζε η ίδια:
"Ποιους βάζομε σπίτι μας"
"Η μικρούλα Δράμιτου Δελικατερίνη"
"Αρχισιδηρουργός" – δράμα GEORGE HONET.16 Μαΐου 1902 Η ΑΝΔΡΕΪΝΗ. 1902 ΙΤΑΛΙΚΟΣ ΜΕΛΟΔΡΑΜΑΤΙΚΟΣ ΘΙΑΣΟΣ LORENTZO BARTOLI Δ/ντής Ορχήστρας PAOLO BALSINETI (BOCACIO SUPPE)Μάρτιος 1903 Θίασος Παντοπούλου"Η ζηλιάρα" μετάφραση Άγγελου Βλάχου
"Η θεία του Καρόλου" (BRANDON TOMAS) μετάφ. Άννινου
"Η νύφη της Κούλουρης" Ε.Παντόπουλου
"Η τύχη" της Μαρούλας Κορομηλά
"Το στοίχημα" δράμα Ι.Πολέμη
"Τα απρόοπτα του διαζυγίου" ALEX BISSON1904 Η νέα σκηνήΙδρυτής Δ/ντής Χρηστομάνος συμμετέχουν οι ηθοποιοί Κυβέλη – Μυράτ, Λεπενιώτης ένα από τα έργα:
"Ο κος Μπρινιόλ και η κόρη του" ALF CADUS.1905 Θίασος Αικατερίνη Βερώνη Εργολαβία Γ. Γενάδη - 40 παραστάσεις.Μερικά έργα:
"Η θεία του Καρόλου"
"Το ταξίδι των Μπερλιρών"
"Οι απολαύσεις του οικογειακού βίου"1907 Ελληνικός Δραματικός Θίασος - παραστάσεις 20.Πρωταγωνίστρια Μαρίκα Κοτοπούλη.17 Μαρτίου 1907 Φραγισιόν Αλεξ. Δουμά."Το ξεπόρτισμα" Μπερ.
"Έξω φρενών" ΕΝΝΕΚΕΝ.
"Το ταξείδι των Μπερλιρών" – "Αρχισιδηρουργός" κ.α. (ΒΑΛΑΜΠΡΕΝ)
"ΤΟΣΚΑ" – Ζιάκομο Πουτσίνι
"ΜΑΝΟΝ" – του ίδιου
"ΚΑΡΜΕΝ" – Μπιζέ
"ΤΡΟΒΑΤΟΡΕ" – Βέρντι
"ΧΟΡΟΣ ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΜΕΝΩΝ" – Βέρντι.Πρωταγωνίστρια ΒΟΝΕΤΤΙ ειδικώς για το BALLO IN MASCHIERA. 1920 ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΛΟΔΡΑΜΑ – ΤΟΥΡΝΕ SABANEVAτιμή εισιτ. Δρχ 8,50 για κάθισμα και 10,50 όταν λαμβάνει μέρος ο κ. SABANEVA1921 ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΘΙΑΣΟΣ ΕΝΚΕΛΔ/ντης ορχήστρας Δεϊμέζης.
Έργα : Πριγκίπισσα της Τσάρντας (Κάλμαν).1926 Θίασος Παλαιολόγου – Περικλή Γαβριηλίδη."Ανάσταση" - Τολστόι
" Οθέλλος"
"Μια νύχτα στην Μονμάρτη" - GRAND GUIGNOL (ANDRE DE LORDE)
"Ο καθηγητής Κλενώβ"
"Δασκαλίτσα" - NICODEMI.
Το Μάρτιο του1940 έρχεται στη Σύρο το άρμα Θέσπιδος (Θίασος Εθνικού Θεάτρου).Οι παραστάσεις του επιτυχημένες με ένα πλούσιο πρόγραμμα:
"Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται" - κωμωδία του Σπ.Μελά
"Οθέλλος" - Σαίξπηρ
"Είλωτες" - δράμα Άγγελου Τερζάκη
"Επιθεωρητής" - κωμωδία Γκόγκολ
"Η μεγάλη στιγμή" - Λυδωρίκη
"Αρραβωνιάσματα" - Δ.Μπόγρη
"Ζακυνθινή σερενάτα" - Ρώμα κ.α.Μετά που αρχίζει ο ελληνοιταλικός πόλεμος το θέατρο κακοποιείται γίνεται κινηματογράφος και στα μετέπειτα χρόνια δεν θα έρθει ξανά στην αρχική του κατάσταση αν και μεταπολεμικά εδόθησαν μερικές θεατρικές παραστάσεις με κορυφαία αυτή της Μαρίκας Κοτοπούλη που έδωσε στις 24 Μαρτίου 1953 την τελευταία παράσταση της ζωής της. "Η ΣΚΙΑ" του Ντάριο Νικοντέμι.Χώρος Αναμνήσεων
Το 2002 εγκαινιάσθηκε ο Χώρος Αναμνήσεων του Θεάτρου Απόλλων με διάφορα ευρήματα (Αφίσες, Προγράμματα, Κοστούμια κ.λ.π.) Συριανών και όχι μόνο καλλιτεχνών και Συγγραφέων που ασχολήθηκαν με το Θέατρο.
Τηλ.: 22810 85 192, 22810 85 193
Πήγη:ΔΗΜΟΣ ΣΥΡΟΥ-ΕΡΜΟΥΠΟΛΗΣ
Στο κεντρικό τμήμα της κύριας όψης, ολόκληρο από μάρμαρο, τονίζεται έντονα ο κατακόρυφος άξονας με τέσσερις παραστάδες σε όλο το ύψος, που φέρουν επιστήλιο. Ενιαίο γείσο σε όλο το κτίριο, τοξωτά ανοίγματα στο ισόγειο και ορθογωνικά στον όροφο. Περισσή αίγλη και θαυμασμό προσέδωσε στο θέατρο η ευρωπαϊκών προδιαγραφών διάταξη του εσωτερικού χώρου του, με την πλατεία, χώρο για την ορχήστρα μπροστά στη σκηνή, τρεις σειρές ξύλινων θεωρείων και υπερώο.
H σκηνή (πλάτους μπούκα 9μ., βάθους 10μ.) ήταν αρκετά περιορισμένη για τις απαιτήσεις του ευρωπαϊκού λυρικού θεάτρου, τηρούσε όμως τις αναλογίες της ιταλικής παράδοσης στα θέατρα αυτά. ευρέως διαδεδομένη τοπική αντίληψη, ότι ο «Απόλλων» αποτελεί μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνου, είναι κάπως μονομερής. Πράγματι η αρχιτεκτονική του έχει επηρεαστεί από ιταλικά πρότυπα, όμως ως προς τη διαρρύθμιση της αίθουσας και τη διπλή αψίδα του προσκηνίου με τις γιγαντιαίες κορινθιακού ρυθμού παραστάδες, ο «Απόλλων» σχετίζεται με τέσσερα τουλάχιστον ιταλικά πρότυπα, τη Σκάλα του Μιλάνου (1776), το ανακαινισμένο θέατρο (1816) San Carlo της Νάπολης, το ακαδημαϊκό θέατρο στο Castelfranco (1745) και τέλος το Teatro della Pergola της Φλωρεντίας (1755). Αντίθετα η στήριξη της θολωτής οροφής φαίνεται να ακολουθεί το γαλλικό σύστημα του 19ου αι.
Η ανέγερση μιας μόνιμης στέγης για το θέατρο, που από το 1828 περιπλανιόταν στις ξύλινες αποθήκες, στις λέσχες και τα καφενεία, έγινε δεχτή με ανακούφιση από το θεατρόφιλο κοινό. Ανεξάρτητα όμως από την αρχιτεκτονική του ποιότητα, το κτίριο δεν χαρακτηριζόταν για τη στερεότητά του. Το 1874 κιόλας χρειάστηκε γενική επισκευή, νέες επισκευές ακολούθησαν στα 1881, 1890 (καθίσματα και σκηνή) και 1896 (γενική).
Ο διάκοσμος των θεωρείων ήταν απλός, με ανοιχτό χρώμα και πλαίσια με ανάγλυφη ροζέτα στο κέντρο και επίχρυσα φυτικά κοσμήματα στις γωνίες. Τα καθίσματα, οι κουπαστές και οι κουρτίνες των θεωρείων ήταν βελούδινες. Γύρω από το πολύφωτο της οροφής υπήρχε οροφογραφία με παραστάσεις ποιητών και μουσικοσυνθετών. ο θέατρο κρίθηκε ακατάλληλο για λειτουργία κατά τη δεκαετία του 1950, ενώ το 1959 αποφασίστηκε από τον Δήμο η ανακαίνισή του. Η γενική επισκευή του άρχισε τελικά το 1970 και προκάλεσε μεγάλη αλλοίωση στο εσωτερικό του. Τα ξύλινα θεωρεία αντικαταστάθηκαν με μπαλκόνια από μπετόν. ήμερα έχει ολοκληρωθεί το έργο της πλήρης αποκατάστασης του θεάτρου όσο το δυνατόν πιστότερη προς την αρχική μορφή του. Σημαντική υπήρξε η δράση των συλλόγων «Θεατρικός Εκπολιτιστικός Όμιλος Σύρου ο Απόλλων» (ιδρύθηκε το 1977) και «Καλλιτεχνικός Όμιλος ο Σουρής» (1978), που έδιναν παραστάσεις στο τσιμεντένιο θέατρο για να κινήσουν το ενδιαφέρον του κοινού. Η πρώτη φάση της ανακαίνισης, με χρηματοδότηση από το κράτος και την ΕΟΚ, ολοκληρώθηκε το 1991. Το θέατρο επαναλειτούργησε για πρώτη φορά μετά από 40 χρόνια περίπου, με την Δ' Συνάντηση Ερασιτεχνικών θιάσων Αιγαίου (29 Οκτ. έως 8 Νοεμ. 1991) στην οποία πήρε μέρος o Πολιτιστικός Σύλλογος Άνω Σύρου. Τις νέες οροφογραφίες φιλοτέχνησε το 1998 0 Δημήτρης Φόρτσας. Η λειτουργία του Δημοτικού θεάτρου που ονομάστηκε "ΑΠΟΛΛΩΝ" με την παρουσία του Μιχ. Σαλβάγου, άρχισε στις 20 Απριλίου 1864, με το Ριγκολέτο του VΕRDΙ, (εφ. Χρηματιστηρίον αρ. 75/29-4-1864), από έρευνα του ιστορικού κ. Χρήστου Λούκου (μετά από δοθέντα στοιχεία του κ. Αντώνη Μαρκουλή) και όχι τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου όπως γράφεται στην Ιστορία του Νεοελληνικού θεάτρου Ν. Λάσκαρη και στο βιβλίο Ερμούπολη.
Μεταξύ των παραστάσεων που εδόθησαν ήταν ή Ευνοουμένη (FAVORITA) ή Τραβιάτα (VERDI) κ.α.
Τον Απρίλιο του 1866 το θέατρο δίδεται σε ελληνικό θίασο την Ελληνική Δραματική Εταιρία που με επιστολή του στης 22 Φεβρουαρίου 1866 ο Ραγκαβής (ως πρόεδρος της επί του Εθνικού θεάτρου επιτροπής) έχει συστήσει στην επιτροπή Δημοτικού θεάτρου ΑΠΟΛΛΩΝ. Παρά το γεγονός ότι έχει ήδη αρχίσει να διαφαίνεται η οικονομική πτώση της Ερμούπολης, η οποία εκδηλώθηκε τα μετέπειτα χρόνια εντονότερη, δεν εμποδίζει κάθε θεατρική περίοδο να δίδονται παραστάσεις από Ιταλικούς μελοδραματικούς αλλά κα Ελληνικούς θιάσους όπερας, οπερέτας, πρόζας και επιθεώρησης (γύρω στο 1900).
ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΘΕΑΤΡΟΝ Απρίλιος 1868Μεταξύ των ηθοποιών:
Σπύρος και Διον. Ταβουλάρης, Σοφία Ταβουλάρη.
Έργα:
Μήδεια - Λουκρητία Βοργία - Βαβυλωνία - Χαρτοπαίκτης - Άμλετ - Άλωσις Ψαρρών και άλλα.Περίοδος 1870 (10 Οκτωβρίου) θίασος υπό την διεύθυνση Δ. ΑλεξιάδηΠερίοδος 1871 (13 Νοεμβρίου) Ιταλικό μελόδραμαΠερίοδος 1879 – 1880 Ιταλικός Μελοδραματικός ΘίασοςΣυμμετέχουν Αυριλία Κατανέο – Ανίτα Κατανέο – Ευγένιος Καστάνια ένα από τα πολλά μελοδράματα TRAVIATA (Βέρντι) κ.α.1888 – 1889 ΙΤΑΛΙΚΟΣ ΜΕΛΟΔΡΑΜΑΤΙΚΟΣ ΘΙΑΣΟΣ(εργολαβία ΒΟΛΟΝΟΠΟΥΛΟΥ – ΔΕΡΤΖΟΡΤΖΙΟΥ ΛΥΜΠΕΡΙΟΥ) ΡΙΓΚΟΛΕΤΤΟ – ΦΑΒΟΡΙΤΑ και άλλα1892 – 1893 ΕΡΓΟΛΑΒΙΑ ΓΟΥΕΡΜΑΝΑ4 Δεκεμβρίου 1892 μεταξύ άλλων CAVALERIA RUSTIKANA – Μασκάνι4 Μαρτίου 1901 Θίασος Αικατερίνη Βερώνη έργα: Η Φαιδώρα SARDU6 Μαρτίου 1901 Η τιμή ΣΟΥΔΕΡΜΑΝ"Φαινόμενα και πράγματα" 3 πράξεις (ΜΙΧ. ΖΩΡΑ) κωμωδία5 Μαρτίου1902 ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΔΡΑΜΑΤΙΚΟΣ ΘΙΑΣΟΣ ΠΡΟΟΔΟΣΣ’ αυτόν συμμετέχει και η Μαρίκα Κοτοπούλη.
Μερικά από τα έργα που έπαιζε η ίδια:
"Ποιους βάζομε σπίτι μας"
"Η μικρούλα Δράμιτου Δελικατερίνη"
"Αρχισιδηρουργός" – δράμα GEORGE HONET.16 Μαΐου 1902 Η ΑΝΔΡΕΪΝΗ. 1902 ΙΤΑΛΙΚΟΣ ΜΕΛΟΔΡΑΜΑΤΙΚΟΣ ΘΙΑΣΟΣ LORENTZO BARTOLI Δ/ντής Ορχήστρας PAOLO BALSINETI (BOCACIO SUPPE)Μάρτιος 1903 Θίασος Παντοπούλου"Η ζηλιάρα" μετάφραση Άγγελου Βλάχου
"Η θεία του Καρόλου" (BRANDON TOMAS) μετάφ. Άννινου
"Η νύφη της Κούλουρης" Ε.Παντόπουλου
"Η τύχη" της Μαρούλας Κορομηλά
"Το στοίχημα" δράμα Ι.Πολέμη
"Τα απρόοπτα του διαζυγίου" ALEX BISSON1904 Η νέα σκηνήΙδρυτής Δ/ντής Χρηστομάνος συμμετέχουν οι ηθοποιοί Κυβέλη – Μυράτ, Λεπενιώτης ένα από τα έργα:
"Ο κος Μπρινιόλ και η κόρη του" ALF CADUS.1905 Θίασος Αικατερίνη Βερώνη Εργολαβία Γ. Γενάδη - 40 παραστάσεις.Μερικά έργα:
"Η θεία του Καρόλου"
"Το ταξίδι των Μπερλιρών"
"Οι απολαύσεις του οικογειακού βίου"1907 Ελληνικός Δραματικός Θίασος - παραστάσεις 20.Πρωταγωνίστρια Μαρίκα Κοτοπούλη.17 Μαρτίου 1907 Φραγισιόν Αλεξ. Δουμά."Το ξεπόρτισμα" Μπερ.
"Έξω φρενών" ΕΝΝΕΚΕΝ.
"Το ταξείδι των Μπερλιρών" – "Αρχισιδηρουργός" κ.α. (ΒΑΛΑΜΠΡΕΝ)
"ΤΟΣΚΑ" – Ζιάκομο Πουτσίνι
"ΜΑΝΟΝ" – του ίδιου
"ΚΑΡΜΕΝ" – Μπιζέ
"ΤΡΟΒΑΤΟΡΕ" – Βέρντι
"ΧΟΡΟΣ ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΜΕΝΩΝ" – Βέρντι.Πρωταγωνίστρια ΒΟΝΕΤΤΙ ειδικώς για το BALLO IN MASCHIERA. 1920 ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΛΟΔΡΑΜΑ – ΤΟΥΡΝΕ SABANEVAτιμή εισιτ. Δρχ 8,50 για κάθισμα και 10,50 όταν λαμβάνει μέρος ο κ. SABANEVA1921 ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΘΙΑΣΟΣ ΕΝΚΕΛΔ/ντης ορχήστρας Δεϊμέζης.
Έργα : Πριγκίπισσα της Τσάρντας (Κάλμαν).1926 Θίασος Παλαιολόγου – Περικλή Γαβριηλίδη."Ανάσταση" - Τολστόι
" Οθέλλος"
"Μια νύχτα στην Μονμάρτη" - GRAND GUIGNOL (ANDRE DE LORDE)
"Ο καθηγητής Κλενώβ"
"Δασκαλίτσα" - NICODEMI.
Το Μάρτιο του1940 έρχεται στη Σύρο το άρμα Θέσπιδος (Θίασος Εθνικού Θεάτρου).Οι παραστάσεις του επιτυχημένες με ένα πλούσιο πρόγραμμα:
"Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται" - κωμωδία του Σπ.Μελά
"Οθέλλος" - Σαίξπηρ
"Είλωτες" - δράμα Άγγελου Τερζάκη
"Επιθεωρητής" - κωμωδία Γκόγκολ
"Η μεγάλη στιγμή" - Λυδωρίκη
"Αρραβωνιάσματα" - Δ.Μπόγρη
"Ζακυνθινή σερενάτα" - Ρώμα κ.α.Μετά που αρχίζει ο ελληνοιταλικός πόλεμος το θέατρο κακοποιείται γίνεται κινηματογράφος και στα μετέπειτα χρόνια δεν θα έρθει ξανά στην αρχική του κατάσταση αν και μεταπολεμικά εδόθησαν μερικές θεατρικές παραστάσεις με κορυφαία αυτή της Μαρίκας Κοτοπούλη που έδωσε στις 24 Μαρτίου 1953 την τελευταία παράσταση της ζωής της. "Η ΣΚΙΑ" του Ντάριο Νικοντέμι.Χώρος Αναμνήσεων
Το 2002 εγκαινιάσθηκε ο Χώρος Αναμνήσεων του Θεάτρου Απόλλων με διάφορα ευρήματα (Αφίσες, Προγράμματα, Κοστούμια κ.λ.π.) Συριανών και όχι μόνο καλλιτεχνών και Συγγραφέων που ασχολήθηκαν με το Θέατρο.
Τηλ.: 22810 85 192, 22810 85 193
Πήγη:ΔΗΜΟΣ ΣΥΡΟΥ-ΕΡΜΟΥΠΟΛΗΣ
Βιομηχανικό Μουσείο
Δίπλα στα νεοκλασικά μέγαρα της Ερμούπολης, συναντά κανείς τα φουγάρα της βιομηχανίας, τις σκαλωσιές των ταρσανάδων, τους γερανούς και τα ρυμουλκά του Νεωρίου.
Σ’ αυτό τον ιστορικό ιστό βρίσκονται και τα τρία κτίρια που ο Δήμος της Ερμούπολης έχει παραχωρήσει σε ένα πολύ ενδιαφέρον μουσείο: το Βιομηχανικό Μουσείο της Ερμούπολης.
Πάνω από τετρακόσια σπάνια τεκμήρια από τη βιομηχανική κληρονομιά της Ερμούπολης, ήταν η πρώτη γεύση από το Μουσείο, σε μια έκθεση που πρωτολειτούργησε τον Μάιο του 2000.
Χάρτες και εικόνες από το τέλος του 17ου έως τα μέσα του 20ου αιώνα, πρωτότυπα αρχιτεκτονικά και πολεοδομικά σχέδια από τη δημιουργία της νεοκλασικής Ερμούπολης, ζωγραφικοί πίνακες συριανών ζωγράφων του 19ου αιώνα και ομοιώματα πλοίων, ήταν μερικά μόνο από τα πρώτα εκθέματα.
Σήμερα, τον κεντρικό κορμό της έκθεσης, αποτελούν περίπου είκοσι συντηρημένες μηχανές της συλλογής του Μουσείου, που συνοδεύονται από δεκάδες αντικείμενα, εργαλεία, πρώτες ύλες και προϊόντα της βιομηχανίας.
Παράλληλα, στις οθόνες της έκθεσης ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να θαυμάσει εικόνες του λιμανιού της εποχή του ατμού και των ιστίων, να παρακολουθήσει σκηνές βιομηχανικών εργασιών και να δει μια εικονική συλλογή επιστημονικών οργάνων του 19ου αιώνα.
Ξεχωριστό ενδιαφέρον έχει το ψηφιακό αρχείο εικόνας και ήχου, με καταγραφές προφορικών μαρτυριών παλαιών εργατών και τεχνιτών, όπως επίσης και η τρισδιάστατη ψηφιακή αναπαράσταση δημόσιων και βιομηχανικών κτηρίων.
Στο τμήμα της Έκθεσης που αφορά την ιστορία του εμπορίου, εκτίθεται και ένα ολόκληρο κατάστημα γυναικείων νεωτερισμών του αρχών του 20ου αιώνα. Η έκθεση λειτουργεί στο Χρωματουργείο Κατσιμαντή και στο γειτονικό Σκαγιοποιείο Αναιρούση, ενώ έχει ολοκληρωθεί και η αναστήλωση του τρίτου κτιρίου του Μουσείου, το Βυρσοδεψείο Κορνηλάκη.
Να σημειωθεί ότι η συστηματική εργασία αποκατάστασης και συντήρησης των εκθεμάτων του Βιομηχανικού Μουσείου, που ξεκίνησε το 1998, γίνεται εξ’ ολοκλήρου στην Ερμούπολη.
Βιομηχανικό Μουσείο Ερμούπολης
Τηλ. 22810 – 81243 και 22810 – 84762
Fax. 22810 – 79136
Σ’ αυτό τον ιστορικό ιστό βρίσκονται και τα τρία κτίρια που ο Δήμος της Ερμούπολης έχει παραχωρήσει σε ένα πολύ ενδιαφέρον μουσείο: το Βιομηχανικό Μουσείο της Ερμούπολης.
Πάνω από τετρακόσια σπάνια τεκμήρια από τη βιομηχανική κληρονομιά της Ερμούπολης, ήταν η πρώτη γεύση από το Μουσείο, σε μια έκθεση που πρωτολειτούργησε τον Μάιο του 2000.
Χάρτες και εικόνες από το τέλος του 17ου έως τα μέσα του 20ου αιώνα, πρωτότυπα αρχιτεκτονικά και πολεοδομικά σχέδια από τη δημιουργία της νεοκλασικής Ερμούπολης, ζωγραφικοί πίνακες συριανών ζωγράφων του 19ου αιώνα και ομοιώματα πλοίων, ήταν μερικά μόνο από τα πρώτα εκθέματα.
Σήμερα, τον κεντρικό κορμό της έκθεσης, αποτελούν περίπου είκοσι συντηρημένες μηχανές της συλλογής του Μουσείου, που συνοδεύονται από δεκάδες αντικείμενα, εργαλεία, πρώτες ύλες και προϊόντα της βιομηχανίας.
Παράλληλα, στις οθόνες της έκθεσης ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να θαυμάσει εικόνες του λιμανιού της εποχή του ατμού και των ιστίων, να παρακολουθήσει σκηνές βιομηχανικών εργασιών και να δει μια εικονική συλλογή επιστημονικών οργάνων του 19ου αιώνα.
Ξεχωριστό ενδιαφέρον έχει το ψηφιακό αρχείο εικόνας και ήχου, με καταγραφές προφορικών μαρτυριών παλαιών εργατών και τεχνιτών, όπως επίσης και η τρισδιάστατη ψηφιακή αναπαράσταση δημόσιων και βιομηχανικών κτηρίων.
Στο τμήμα της Έκθεσης που αφορά την ιστορία του εμπορίου, εκτίθεται και ένα ολόκληρο κατάστημα γυναικείων νεωτερισμών του αρχών του 20ου αιώνα. Η έκθεση λειτουργεί στο Χρωματουργείο Κατσιμαντή και στο γειτονικό Σκαγιοποιείο Αναιρούση, ενώ έχει ολοκληρωθεί και η αναστήλωση του τρίτου κτιρίου του Μουσείου, το Βυρσοδεψείο Κορνηλάκη.
Να σημειωθεί ότι η συστηματική εργασία αποκατάστασης και συντήρησης των εκθεμάτων του Βιομηχανικού Μουσείου, που ξεκίνησε το 1998, γίνεται εξ’ ολοκλήρου στην Ερμούπολη.
Βιομηχανικό Μουσείο Ερμούπολης
Τηλ. 22810 – 81243 και 22810 – 84762
Fax. 22810 – 79136
Αρχαιολογικό Μουσείο Σύρου
Στεγάζεται στο Δημαρχείο, με ανεξάρτητη είσοδο από τη δυτική πλευρά. Πυρήνας του Μουσείου ήταν η αρχαιολογική συλλογή, από επιγραφές κυρίως, που συγκέντρωσε ο Ιωάννης Κοκκώνης το 1834. Το πρώτο αυτό, πρόχειρο Μουσείο στεγάστηκε στο Γυμνάσιο, έπειτα (1888) στο δημοτικό κτίριο στο Νησάκι και, από το 1899-1901, στον χώρο του Δημαρχείου.
Η τελευταία αυτή μετακίνηση συνδέεται με τα σημαντικά ευρήματα του Χρ. Τσούντα στη Χαλανδριανή και την επιθυμία των Συριανών να τα κρατήσουν στον τόπο τους. Σήμερα το Μουσείο περιέχει σημαντικό αριθμό ευρημάτων από τη Χαλανδριανή, καθώς και ενδιαφέροντα ελληνιστικά και ρωμαϊκά γλυπτά, επιγραφές και επιτύμβιες στήλες από την Ερμούπολη.
Τηλ.: 22810 88487
Πήγη:ΔΗΜΟΣ ΣΥΡΟΥ-ΕΡΜΟΥΠΟΛΗΣ
Η τελευταία αυτή μετακίνηση συνδέεται με τα σημαντικά ευρήματα του Χρ. Τσούντα στη Χαλανδριανή και την επιθυμία των Συριανών να τα κρατήσουν στον τόπο τους. Σήμερα το Μουσείο περιέχει σημαντικό αριθμό ευρημάτων από τη Χαλανδριανή, καθώς και ενδιαφέροντα ελληνιστικά και ρωμαϊκά γλυπτά, επιγραφές και επιτύμβιες στήλες από την Ερμούπολη.
Τηλ.: 22810 88487
Πήγη:ΔΗΜΟΣ ΣΥΡΟΥ-ΕΡΜΟΥΠΟΛΗΣ
Δημοτική Βιβλιοθήκη Ερμουπόλεως
Η Δημοτική Βιβλιοθήκη Ερμουπόλεως στεγάζεται στο ισόγειο του Πνευματικού Κέντρου, ενός όμορφου νεοκλασικού κτιρίου του 19ου αιώνα (1863-1865). Επίσημα λόγος για τη βιβλιοθήκη γίνεται από το 1926 και ξεκινά με έναν πυρήνα βιβλίων 2000 περίπου τόμων από τις συλλογές της βιβλιοθήκης του Γυμνασίου (1835) και ειδικότερα τη βιβλιοθήκη του Ιακώβου Ρώτα, αγαπημένου φίλου του Κοραή, του Επισκόπου Κυκλάδων Ανθίμου Κομνηνού (1842) κ.ά.
Τα πολύτιμα παλαιά βιβλία όπως τα «Αργοναυτικά» του Απολλώνιου του Ροδίου 1521), το «Ονομαστικό του Πολυδεύκους» 1608) του Ρακίνα, οι «Ιουστινιάναι» του Πρίγκιπα Ροδοκανάκη - σπάνια συριανή έκδοση κ.ά. διαφυλάσσονται σε ξεχωριστή θέση.
Ο κατάλογος των παλαιών βιβλίων φιλοδοξούμε να κυκλοφορήσει μέσα στην επόμενη χρονιά.
Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει για τη συλλογή του τοπικού τύπου που ξεκινά από τον προηγούμενο αιώνα και φτάνει ως τις ημέρες μας.
Περίπου 45.000 τόμοι βιβλίων είναι στη διάθεση του αναγνωστικού κοινού. Το δανειστικό μας τμήμα ενημερώνεται συχνά σε νέες εκδόσεις.
Για τη συγκρότηση της συλλογής μας λαμβάνουμε υπόψη μας τις εκπαιδευτικές ανάγκες καθώς και τη «στήριξη» του υλικού που αφορά την προσχολική ηλικία.
Προγραμματίζουμε εκδηλώσεις κατά τη διάρκεια του έτους με άξονα πάντα το βιβλίο.
Το έντυπο υλικό είναι ταξινομημένο με το δεκαδικό σύστημα ταξινόμησης DEWEY.
Στους άμεσους στόχους μας είναι το χειροκίνητο σύστημα επεξεργασίας καταλόγων που διαθέτουμε να το αυτοματοποιήσουμε, να μικροφιλμογραφήσουμε τις παλαιές μας εφημερίδες και να συντηρήσουμε το παλαιό υλικό μας.
Εκτιμώντας τις δυνατότητες μας και με τη βοήθεια της νέας τεχνολογίας πιστεύουμε να διαδραματίσουμε στο εγγύς μέλλον πολιτιστικό, εκπαιδευτικό κι ερευνητικό ρόλο, τόσο στην τοπική μας κοινωνία, όσο και στην ευρύτερη περιφέρεια.Τηλ.: 22810 88 089
Πήγη:ΔΗΜΟΣ ΣΥΡΟΥ-ΕΡΜΟΥΠΟΛΗΣ
Τα πολύτιμα παλαιά βιβλία όπως τα «Αργοναυτικά» του Απολλώνιου του Ροδίου 1521), το «Ονομαστικό του Πολυδεύκους» 1608) του Ρακίνα, οι «Ιουστινιάναι» του Πρίγκιπα Ροδοκανάκη - σπάνια συριανή έκδοση κ.ά. διαφυλάσσονται σε ξεχωριστή θέση.
Ο κατάλογος των παλαιών βιβλίων φιλοδοξούμε να κυκλοφορήσει μέσα στην επόμενη χρονιά.
Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει για τη συλλογή του τοπικού τύπου που ξεκινά από τον προηγούμενο αιώνα και φτάνει ως τις ημέρες μας.
Περίπου 45.000 τόμοι βιβλίων είναι στη διάθεση του αναγνωστικού κοινού. Το δανειστικό μας τμήμα ενημερώνεται συχνά σε νέες εκδόσεις.
Για τη συγκρότηση της συλλογής μας λαμβάνουμε υπόψη μας τις εκπαιδευτικές ανάγκες καθώς και τη «στήριξη» του υλικού που αφορά την προσχολική ηλικία.
Προγραμματίζουμε εκδηλώσεις κατά τη διάρκεια του έτους με άξονα πάντα το βιβλίο.
Το έντυπο υλικό είναι ταξινομημένο με το δεκαδικό σύστημα ταξινόμησης DEWEY.
Στους άμεσους στόχους μας είναι το χειροκίνητο σύστημα επεξεργασίας καταλόγων που διαθέτουμε να το αυτοματοποιήσουμε, να μικροφιλμογραφήσουμε τις παλαιές μας εφημερίδες και να συντηρήσουμε το παλαιό υλικό μας.
Εκτιμώντας τις δυνατότητες μας και με τη βοήθεια της νέας τεχνολογίας πιστεύουμε να διαδραματίσουμε στο εγγύς μέλλον πολιτιστικό, εκπαιδευτικό κι ερευνητικό ρόλο, τόσο στην τοπική μας κοινωνία, όσο και στην ευρύτερη περιφέρεια.Τηλ.: 22810 88 089
Πήγη:ΔΗΜΟΣ ΣΥΡΟΥ-ΕΡΜΟΥΠΟΛΗΣ
Ι.Ν. Αγίου Νικολάου
Ο μεγαλοπρεπής ναός θεμελιώθηκε το 1849 με σχέδια του Γ. Μεταξά, και εγκαινιάστηκε επισήμως το 1870, χωρίς να έχει ολοκληρωθεί ο εσωτερικός διάκοσμος. Σε σχήμα σταυρού, είναι τοποθετημένος σε υπερυψωμένη αυλή με μαρμάρινο στηθαίο και κιγκλίδωμα. Ανήκει στον τύπο της βασιλικής με τρούλο.
Σκάλα ύψους 4 μ. οδηγεί στο ολομάρμαρο κεντρικό τμήμα της πρόσοψης, που έχει στο ισόγειο πρόπυλο με μορφή στοάς σε τέσσερις ιωνικούς κίονες και δυο παραστάδες με κορινθιακά επίκρανα.Στέφεται με αέτωμα και πλαισιώνεται από τους πύργους των κωδωνοστασίων. Οι πλάγιες όψεις διαιρούνται σε όλο το ύφος από παραστάδες με μαρμάρινα κορινθιακά επίκρανα και βάσεις. Τα πλαίσια των ανοιγμάτων είναι μαρμάρινα με εξαιρετική διακόσμηση. Ο τρούλος εδράζεται σε μαρμάρινους κορινθιακούς κίονες που πλαισιώνουν δίλοβα παράθυρα.Εσωτερικά, τοξοστοιχίες σε πεσσούς χωρίζουν τον ναό σε τρία κλίτη και γυναικωνίτης περιτρέχει τις τρεις πλευρές του. Κυριαρχεί το μάρμαρο, που προσδίδει ξεχωριστή αίγλη στον ναό: μαρμάρινοι κορινθιακοί κίονες, υπέρθυρα με ανάγλυφες φυτικές διακοσμήσεις, πλακόστρωση σε χρώμα γκρι - γαλάζιο. Το θαυμάσιο μαρμάρινο τέμπλο έγινε μετά από πανελλήνιο διαγωνισμό που προκήρυξε ο Δήμος (1871). Δεν γνωρίζουμε τον σχεδιαστή, κατασκευάστηκε όμως από τον Τήνιο γλύπτη Γεώργιο Βιτάλη στα 1883-1899.Είναι από πεντελικό μάρμαρο, με ένθετα μάρμαρα Ιταλίας στα πλαίσια και τη βάση. Καλύπτεται από ανάγλυφα και εγχάρακτα κοσμήματα τονισμένα με χρυσό. Εντυπωσιακοί είναι οι ανάγλυφοι καθιστοί άγγελοι της Ωραίας Πύλης. Ο μαρμάρινος άμβωνας (δωρεά Δ.Βαφιαδάκη, 1868) σχεδιάστηκε από τον Αντ. Φραγκούλη με βάση τον άμβωνα της Μητρόπολης Αθηνών, έργο του Γεωργίου Φυτάλη. Ο μαρμάρινος επισκοπικός θρόνος ήταν δωρεά των Σταμ. και Αγγελικής Κ. Πρωίου. Στα 1903-1905 διακοσμήθηκαν οι τοίχοι από τους Πέτρο και Αλέξανδρο Μπόγια. Φορητές εικόνες διαφόρων αγιογράφων: Ι. Στάη, Α.Γ. Βεβελάκη, Ι. Παππαδάκη, Ε. Αρμενοπούλου, Α. Γενναδίου, Λ.Δ. Τρούμπου κ.ά. Δύο ξύλινα προσκυνητάρια ζωγραφισμένα στα 1864-1866 από τον Τήνιο Φραγκίσκο Δεσίπρη. Οι εικόνες δεξιά και αριστερά της Ωραίας Πύλης είναι έργα μοναχών του Αγίου Όρους (αρχές του 20ού αϊ.). Δύο εικόνες πάνω από την Ωραία Πύλη, ο Μυστικός Δείπνος και η Αποκαθήλωση, είναι έργα Ρώσων αγιογράφων και δωρίθηκαν το 1894 από τον Θεμιστοκλή Ζ. Πετροκόκκινο, που ζούσε στη Ρωσία.Από το 1841 είχε αποφασίσει ο Δήμος την ανέγερση μιας νέας εκκλησίας και πολλά σχέδια έγιναν γι' αυτήν. Το 1847 ο Λ. Ζαβός κατασκεύασε ξύλινη μακέτα του ναού. Το τελικό σχέδιο του Γ. Μεταξά χαλκογραφήθηκε και κυκλοφόρησε για να προσελκύσει ευεργέτες. Και πράγματι, ο περίλαμπρος ναός, εκτός από τον Δήμο, ευεργετήθηκε από τον Όθωνα, τον βαρόνο Σίνα, Έλληνες ομογενείς της Ρωσίας, Χιώτες κ.ά. (βλ. αφιερωματικές πλάκες στην είσοδο). Πολλοί αρχιτέκτονες πήραν μέρος στην ολοκλήρωση, οι κυριότεροι ήταν οι αρχιτέκτονες του Δήμου Α. Ζηνόπουλος, Ι. Βλυσίδης και Δ. Ελευθεριάδης, και ο Γάλλος J.Vaugarni.Τηλ.: 22810 82537
Πήγη:ΔΗΜΟΣ ΣΥΡΟΥ-ΕΡΜΟΥΠΟΛΗΣ
Σκάλα ύψους 4 μ. οδηγεί στο ολομάρμαρο κεντρικό τμήμα της πρόσοψης, που έχει στο ισόγειο πρόπυλο με μορφή στοάς σε τέσσερις ιωνικούς κίονες και δυο παραστάδες με κορινθιακά επίκρανα.Στέφεται με αέτωμα και πλαισιώνεται από τους πύργους των κωδωνοστασίων. Οι πλάγιες όψεις διαιρούνται σε όλο το ύφος από παραστάδες με μαρμάρινα κορινθιακά επίκρανα και βάσεις. Τα πλαίσια των ανοιγμάτων είναι μαρμάρινα με εξαιρετική διακόσμηση. Ο τρούλος εδράζεται σε μαρμάρινους κορινθιακούς κίονες που πλαισιώνουν δίλοβα παράθυρα.Εσωτερικά, τοξοστοιχίες σε πεσσούς χωρίζουν τον ναό σε τρία κλίτη και γυναικωνίτης περιτρέχει τις τρεις πλευρές του. Κυριαρχεί το μάρμαρο, που προσδίδει ξεχωριστή αίγλη στον ναό: μαρμάρινοι κορινθιακοί κίονες, υπέρθυρα με ανάγλυφες φυτικές διακοσμήσεις, πλακόστρωση σε χρώμα γκρι - γαλάζιο. Το θαυμάσιο μαρμάρινο τέμπλο έγινε μετά από πανελλήνιο διαγωνισμό που προκήρυξε ο Δήμος (1871). Δεν γνωρίζουμε τον σχεδιαστή, κατασκευάστηκε όμως από τον Τήνιο γλύπτη Γεώργιο Βιτάλη στα 1883-1899.Είναι από πεντελικό μάρμαρο, με ένθετα μάρμαρα Ιταλίας στα πλαίσια και τη βάση. Καλύπτεται από ανάγλυφα και εγχάρακτα κοσμήματα τονισμένα με χρυσό. Εντυπωσιακοί είναι οι ανάγλυφοι καθιστοί άγγελοι της Ωραίας Πύλης. Ο μαρμάρινος άμβωνας (δωρεά Δ.Βαφιαδάκη, 1868) σχεδιάστηκε από τον Αντ. Φραγκούλη με βάση τον άμβωνα της Μητρόπολης Αθηνών, έργο του Γεωργίου Φυτάλη. Ο μαρμάρινος επισκοπικός θρόνος ήταν δωρεά των Σταμ. και Αγγελικής Κ. Πρωίου. Στα 1903-1905 διακοσμήθηκαν οι τοίχοι από τους Πέτρο και Αλέξανδρο Μπόγια. Φορητές εικόνες διαφόρων αγιογράφων: Ι. Στάη, Α.Γ. Βεβελάκη, Ι. Παππαδάκη, Ε. Αρμενοπούλου, Α. Γενναδίου, Λ.Δ. Τρούμπου κ.ά. Δύο ξύλινα προσκυνητάρια ζωγραφισμένα στα 1864-1866 από τον Τήνιο Φραγκίσκο Δεσίπρη. Οι εικόνες δεξιά και αριστερά της Ωραίας Πύλης είναι έργα μοναχών του Αγίου Όρους (αρχές του 20ού αϊ.). Δύο εικόνες πάνω από την Ωραία Πύλη, ο Μυστικός Δείπνος και η Αποκαθήλωση, είναι έργα Ρώσων αγιογράφων και δωρίθηκαν το 1894 από τον Θεμιστοκλή Ζ. Πετροκόκκινο, που ζούσε στη Ρωσία.Από το 1841 είχε αποφασίσει ο Δήμος την ανέγερση μιας νέας εκκλησίας και πολλά σχέδια έγιναν γι' αυτήν. Το 1847 ο Λ. Ζαβός κατασκεύασε ξύλινη μακέτα του ναού. Το τελικό σχέδιο του Γ. Μεταξά χαλκογραφήθηκε και κυκλοφόρησε για να προσελκύσει ευεργέτες. Και πράγματι, ο περίλαμπρος ναός, εκτός από τον Δήμο, ευεργετήθηκε από τον Όθωνα, τον βαρόνο Σίνα, Έλληνες ομογενείς της Ρωσίας, Χιώτες κ.ά. (βλ. αφιερωματικές πλάκες στην είσοδο). Πολλοί αρχιτέκτονες πήραν μέρος στην ολοκλήρωση, οι κυριότεροι ήταν οι αρχιτέκτονες του Δήμου Α. Ζηνόπουλος, Ι. Βλυσίδης και Δ. Ελευθεριάδης, και ο Γάλλος J.Vaugarni.Τηλ.: 22810 82537
Πήγη:ΔΗΜΟΣ ΣΥΡΟΥ-ΕΡΜΟΥΠΟΛΗΣ
Ι.Ν Αναστάσεως
Χτισμένη στην κορυφή του λόφου Δήλι, η ορθόδοξη εκκλησία μοιάζει να αντισταθμίζει τη δεσπόζουσα μορφή του καθολικού Σαν Τζώρτζη στον λόφο της Άνω Σύρου. Το αρχικό (1858) σχέδιο του Δήμου Ερμούπολης ήταν να στηθεί στη θέση αυτή το μνημείο των πεσόντων κατά την Επανάσταση, που τοποθετήθηκε τελικά μπροστά στον Άγ. Νικόλαο, η νέα εκκλησία αφιερώθηκε όμως στην «Ανάσταση του Έθνους». Θεμελιώθηκε το 1873, με σχέδια του Δημ. Ελευθεριάδη, αλλά ολοκληρώθηκε μόλις το 1909. Είναι ναός με κάτοψη σε σχήμα σταυρού και με τρούλο, μάλλον βαρύς, με τοιχοδομία λαξευτή και οδοντωτές ταινίες από τούβλα στις όψεις και γύρω από τα μαρμάρινα πλαίσια των ανοιγμάτων. Στο εσωτερικό χωρίζεται με τοξοστοιχίες και πεσσούς σε τρία κλίτη, έχει αρκετά νεοκλασικά στοιχεία: τέμπλο, ιωνικοί κίονες του γυναικωνίτη κλπ., ξυλόγλυπτο άμβωνα (αντίγραφο του άμβωνα του Αγ. Νικολάου) και θρόνο, και πολλές φορητές εικόνες του 19ου αι.
Τηλ.: 22810 82998 Πήγη:ΔΗΜΟΣ ΣΥΡΟΥ-ΕΡΜΟΥΠΟΛΗΣ
Τηλ.: 22810 82998 Πήγη:ΔΗΜΟΣ ΣΥΡΟΥ-ΕΡΜΟΥΠΟΛΗΣ